Ordunun konumu
Ordu Karadeniz bölgesinin Orta Karadeniz bölümünde, yer alan il. İl toprakları 40°18’ ve 41°08’ kuzey enlemleriyle 36°52’ ve 38°12’ doğu boylamları arasında yer alır. Batıdan
Samsun, güneyden
Tokatve
Sivas, doğudan
Giresun illeri ve kuzeyden
Karadeniz’le çevrilidir. Dünyaca ünlü
fındık diyarıdır. Trafik plaka numarası 52’dir.
İsminin kökeni
Ordu şehrinde ilk yerleşme M.Ö.VIII. yüzyılında Niletli Kolonistlerce başlatılmıştır. Niletli Kolonistlerce Kotyora (Cotyora) ismi ile kurulan ilk şehrin yeri bugün bilinmemektedir. Helenistik, Roma, Bizanslıların hüküm sürdüğü Cotyora zamanla önemini ve canlılığını yitirmeye başlamıştır.
Selçuklu Türkleri (
Danişmentliler, Hacı Emiroğulları gibi)
Osmanlıların hakimiyeti altına geçen Ordu İli Cotyora’dan sonra
14. yüzyıl ortalarına doğru şehrin 4 km güneyinde bugünkü Eskipazar’da Bayramlı adıyla kuruldu.
Bayramlı kasabası
18. yüzyıl başlarında eski canlılığını kaybedince batıda bucak adıyla
yeni bir ilçe merkezi doğdu. Bucak adı
1869-
1870’de ORDU adına çevrildi. Bu yeni ilçe merkezine Bolaman, Perşembe, Ulubey, Hansamana (Gölköy) ve Aybastı bucakları bağlı idi.
Nüfus
İlin nüfusu 2007 adrese dayalı genel nüfus sayımına göre 715,409 kişidir. Bunun 358.856 i Kadın 356.553 i Erkek dir. Ordu Merkez ilçe 167.829 dir Merkez toplam ise Toplam 134.005 dir.
Coğrafya
Ordu il merkezi 41° kuzey paraleli ve 37° ve 38° doğu meridyenleri arasında,Karadeniz Bölgesi''nin, Doğu Karadeniz bölümünde yer almaktadır. İlin kuzeyini Kuzey Anadolu dağlarının kıyı sıraları kaplamaktadır. Kıyılara yakın tepelerle başlayan bu dağlar içeri doğru gittike yükselir. Ordu, Giresun ve Sivas ilinin birbirlerine komşu olduğu kesimde 3.000 m yi bulur.
İklim
Şehirde tipik Karadeniz iklimi görülmektedir. Ancak arkadan geçen dağ yükseltilerinin azalmasıyla Doğu Karadeniz''e göre daha az yağış almaktadır. Kışın donlu günlerin sayısı bir iki günle sınırlıdır. İlçenin yükseltilerine 6 ay kar yağar.
Tarih
1963 – 1964 yıllarında Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Prehistorya Tarihi Kürsüsü Prof.I.Kılıç KÖKTEN’in Ordu ve ilçeleri civarında yaptığı arkeolojik kazı ve tetkiklere göre Ordu İli’nde yerleşmeye ve medeniyet eserlerinin verilmesine M.Ö.15 bin yıllarında başlanmıştır.Yine en eski yerleşme sahalarından biri de Mesudiye ilçesidir. Bu ilçe de Prehistorya ve daha sonraki eski tunç devrine ait bir çok buluntular ele geçmiştir.Bölgede dolayısıyla Hitit ve Frigler’inde hakimiyeti görülmektedir.
Ordu şehrinde ilk yerleşme M.Ö.7. yüzyılında Miletli Kolonistlerce başlatılmıştır. Miletli Kolonistlerce Kotyora ismi ile kurulan ilk şehrin yeri bugün kü Eskipazar civarında olduğu düşünülmektedir. Ordu toprakları Medler ve Perslerin yaşantısına da sahne olmuştur.M.Ö.400 yıllarında 10 binlerin Ric’atı sırasında Ordu’nun antik şehre gelişi ve meşhur Ksenefon’un nutuklarına sahne oluşu önemli bir olaydır. Helenistik, Roma, Bizanslıların hüküm sürdüğü kotyora zamanla önemini ve canlılığını yitirmeye başlamıştır. Selçuklu Türkleri (Danişmentliler, Hacı Emiroğulları gibi) Osmanlıların hakimiyeti altına geçen Ordu İli Cotyora’dan sonra 14. yüzyıl ortalarına doğru şehrin 4 km güneyinde bugünkü Eskipazar’da Bayramlı adıyla kuruldu.Bayramlı kasabası 18. yüzyıl başlarında eski canlılığını kaybedince batıda bucak adıyla yeni bir ilçe merkezi doğdu. Bucak adı 1869-1870’de (ORDU) adına çevrildi. Bu yeni ilçe merkezine Bolaman,Perşembe, Ulubey, Hansamana (Gölköy) ve Aybastı bucakları bağlı idi.
Ordu ilçesi 1920 yılına kadar Trabzon Vilayetine bağlı bir kaza merkezi iken 17 Nisan 1920 tarih ve 69 sayılı “Ordu Müstakil Livası Teşkiline Dair Kanunla” merkezi Ordu olmak üzere Canik Sancağına bağlı olan Fatsa kazası da Ordu’ya bağlanmış ve müstakil Ordu Livası teşkil edilmiştir.1923 yılında Sancak adı Vilayet olarak değiştirilerek bugünkü mülki taksimata Ordu Vilayeti olarak yerini almış bulunmaktadır.Bugün bilindiği gibi 18 ilçesi 5 bucağı 65 belediyesi 505 köyü ve 327 mahallesi bulunmaktadır.Doğu karadeniz bölgesinin eşsiz doğa güzelliklerini sinesinde toplayan Ordu İlimizin İlçeleri; Akkuş, Aybastı, Çamaş, Çatalpınar, Çaybaşı, Fatsa, Gölköy, Gülyalı, Gürgentepe, İkizce, Kabadüz, Kabataş, Korgan, Kumru, Mesudiye, Perşembe,Ulubey ve Ünye’dir.
Turizm
Ordu Turizmde son zamanlarda dikkatleri üzerine çekmeye başlamıştır. Yayla Turizmi Sahilleri, Çeşmeleri, Camileri Kiliseleri, ve birbirinden güzel gezi yerleri ile her yaz binlerce kişiyi Orduya çekmeyi başarmıştır. Nerelere gidebilirim diyenler için; Boztepe, Yason, Yalancı Yason, Yayla, Plajları, Kaleleri ve buna benzer onlarca yer bulunmaktadır.Mesela Karacaömerköyü.Gezilmeye deger yerlerden birtanesi dir.
Müzeler
PAŞAOĞLU KONAĞI ETNOGRAFYA MÜZESİ
Kiliseler
- Güngör Coşkun
- Aydan Uysal
-
- Mehmet Akif Alakurt
- Hekimoğlu
- Gürkan Uygun
- Fatih Yaman
- Tuğrul Şan
- Aydın Beyoğlu
-
- Grup Tomakinler
- Coşkun Gök
- Ayşe Taş
- Cem Çelebi
- Burçin Birben
- Tuncer Tercan
- Ümit Tokcan
Kültür
Ordu halk müziği ve geleneksel halk oyunları çevre illerle benzerlikler göstermektedir. Bağlama , kemençe, davul-zurna,davul-klarnet(yöresel tabirle gırnata) gibi çalgıların birarada kullanıldığı yörede oyunlar ilçeden ilçeye değişmekle birlikte karşılama ve horon ağırlıklıdır.
Ordu halk oyunları :
Arabi Oyun, Arap oyunu,
Bahçelerde Pırasa,
Boztepe horonu ,
Dik horan, Dik horon – Horon. Erkek.,
Düz horon – Horon. Erkek. ,
Eşkiya horonu ,
Fındıklar ,
Giresun Karşılaması ,
Gürcü horonu,
Horan, Horom, Horon – Horon. Erkek ,
Hoş Bilezik,
Hoynare,
İskilip horonu,
Kız horonu,
Kol horonu ,
Kürt Ali,
Laz horonu ,
Lazutlar ,
Melet horonu ,
Mendil oyunu,
Metelik,
Mısırlıoğlu horonu,
Milli horon – Horon. Erkek. ,
Miralay,
Nalcı horonu,
Ordu Karşılaması,
Ordunun Sokakları,
Perşembe Sık Horonu,
Pıtık,
Pıçak oyunu – Erkek. Çift. ,
Tamzara,
Temurağa,
Rum horonu – Horon. Erkek. ,
Sallama,
Sarıkız – Kadın, Tek. ,
Su Sızıyor,
Sürüleme,
Tulum horonu,
Üçayak,
Zamah, Semah,
Ordu Türküleri
- Ordunun Dereleri
- Unyeden Ciktim
- Aksam Oldu Yaniyor (Oy Kemençe Kemençe)
- Durnam
-
- Bahceye Gel Bahceye
''ALINTIDIR''